Sekolah

Regen..regen..regen..we zitten niet voor niks in Indonesië zeg! We horen zon te hebben!
Helaas ook hier dus wel es een flinke bui.
Maar goed we kwamen niet voor het relaxen in de zon natuurlijk..er moet gewerkt worden!
En na deze dagen op de school kwamen we erachter dat er genoeg gedaan kan worden..
Maandag is Fitri, een van de tolken, met ons mee geweest en hebben we kunnen bepalen waar er behoefte aan is op de school en waar wij deze leerkrachten misschien mee kunnen helpen.
We richten ons op de jongste kinderen, klas 1 en 2. De kinderen gaan hier naar school vanaf hun zesde, dus de leerlingen zijn zes, zeven jaar.
We hebben vooral veel geobserveerd in de twee klassen en hebben ook vooral een hoop indrukken opgedaan. De kinderen beginnen om 8uur..doen dan eerst de Achese volksdans op het plein met zn allen (bijzonder om te zien!) en de jonge kinderen stormen dan naar binnen. Vanaf dan begint dus eigenlijk de onrust. Er wordt gelijk gestart met rekenen,wat wat ons betreft zeer traditioneel gegeven wordt.De kinderen krijgen sommen boven de twintig (zes jaar!) maar dit wordt niet inzichtelijk aangeleerd. En wat leren wij nu net op de pabo!
De instructie duurt gemiddeld een half uur..en daarna is het zelfstandig werken waarbij de leerlingen nog een half uur tijd hebben voor ongeveer tien sommen die door de leerkracht op het bord worden geschreven.Je zou zeggen dat er dan voor de leerkracht tijd is om kinderen te helpen, maar helaas gebeurt dit niet.
Als de kinderen klaar zijn laten ze het nakijken en daarna hebben ze niks meer te doen! Ze kunnen eigenlijk doen wat ze willen en dat wordt dan door de klas lopen..We hoopten terug te zien dat er wat met de materialen gedaan wordt, bijvoorbeeld voor kinderen die klaar zijn met hun werk of als introductie van de les..maar ook dit was niet het geval. De materialen liggen ‘netjes’ in de kast. Best jammer om dit te zien want de scholen hebben veel materialen gekregen en iedereen van de groep heeft veel energie gestoken in de workshops. We hebben het idee dat de leerkrachten niet goed weten wat ze nu met al het materiaal aan moeten en hoe je het in kan zetten. Hier gaan we dus maar proberen wat aan te doen! Misschien worden de materialen op de andere scholen wel goed gebruikt, we zullen het wel zien!
Om 9uur is er pauze..niet het bekende speelkwartiertje..maar doe hier maar gelijk 45 minuten! Om vervolgens om half 11 weer naar huis te mogen. Dit is voor de onderbouw zo, bovenbouwkinderen blijven wel tot 12uur. En we hebben het idee dat het daar wel wat georganiseerder verloopt allemaal.
Wat wel mooi was om te zien, was dat de leerkracht bij het oefenen van de letters opeens de poppen, die door mensen uit de groep zijn geïntroduceerd op de scholen (project Zappelin) tevoorschijn haalde! De kinderen waren gelijk rustig en zeer betrokken. De leerkracht deed een rollenspel met de poppen en we hadden de kinderen die ochtend nog geen een keer zo rustig en geboeid gezien! Toen de poppen werden weggelegd was het dan ook weer voorbij.. Maar we vonden het al super dat de poppen even werden ingezet, want dat willen we natuurlijk bereiken!

Dinsdag en woensdag zijn we ook zonder tolk naar de school geweest, en je merkt dat je het zelf kunnen communiceren wel echt mist dan. Het contact met de leerkrachten en kinderen is gewoon anders, hoewel we wel heel hartelijk worden ontvangen! (de meeste spreken toch echt geen Engels) En de enige Indonesische woorden die wij tot nu toe kennen zijn.. bagus(goed) sampai jumpai (tot ziens) terima kasih (dank u) bullee (buitenlanders!..) pisang goreng (gebakken banaan) labi labi (blijft een leuk woord) matahari (zon) en hati hati! (voorzichtig) lijkt ons niet geheel onbelangrijk..
De leerkrachten zijn echt schatten en de kinderen willen al je aandacht. Ze geven ons een hand en die leggen ze dan tegen hun voorhoofd om gedag te zeggen. En ze trekken ons soms overal heen omdat we dan ergens naar moeten kijken. De jonge kinderen zijn erg druk en er wordt ook veel wild gespeeld..maar dat is niet zo gek als je beseft wat deze kinderen allemaal hebben mee moeten maken..
Soms vertellen de leerkrachten ons over de tsunami en vertellen ze dat sommige kinderen hun vader, moeder of beiden ouders zijn verloren. Het blijft echt zo hard als je je weer bedenkt wat de tsunami heeft aangericht.
Vrijdag gaat er weer een tolk met ons mee en dan gaan we een workshop geven aan de leerkrachten over hoe en wanneer je de materialen op welke manier in kan zetten. Omdat we toch wel echt graag willen dat de leerkrachten de spullen gaan gebruiken en zelf weten wat je ermee kan doen. Deze school had ook aangegeven dat ze graag gemotiveerder wilden zijn en weer optimistisch. En ze wilden graag leren hoe je een rustige sfeer in de klas kan krijgen.
Dat er geen motivatie is bij de leerkrachten en hierdoor ook bij de leerlingen, is te zien en daarom gaan we in het gesprek die we dan vrijdag hebben ook vooral hier proberen aandacht aan te besteden. Dat er geen rustige sfeer is in de lagere klassen merken we ook, maar er is ook geen structuur of positief benaderen te zien bijvoorbeeld.
Om eerlijk te zijn hebben we echt wel even een moment gehad deze week, dat we het even niet zo zagen zitten. Waar en hoe moeten we beginnen?! Maar we hebben nu een duidelijk plan en er moet maar in kleine stapjes gedacht worden!
We zijn o.a bezig met een klein beloningssysteem die ingevoerd zou kunnen worden, het opstellen van een opbouw van een rekenles (hier was vraag naar..rekenen blijft hier het belangrijkst!) waarin ruimte is voor een introductie, zelfstandig werken en extra instructie, en afronding van de les. En gevarieerde concrete opdrachtjes voor de introductie of afronding van een les, waarbij de materialen gebruikt kunnen worden! Volgen jullie het nog..
Ook richten we ons voor de sfeer in de groep op de start van de dag. Kinderen en leerkracht welkom heten, dag benoemen, dag doornemen, eventueel vertellen of voorlezen/ zingen. Misschien is het mogelijk dit in te voeren. Eigenlijk willen we al weer teveel doen!
We zijn benieuwd hoe het uitpakt en hoever we kunnen komen.
Zaterdag zullen we misschien wel zien of er wat gedaan wordt met onze tips en suggesties en of het beloningssysteem in de klas geïntroduceerd gaat worden. Jaja de scholen zijn dan misschien wel vroeg uit..maar op zaterdag geen vrije dag hoor!

Zondag hebben we wel vrij en we hebben met Ronny, de manager van het guesthouse, een brommertje geregeld! Door de stad rijden wagen we nog maar niet, maar er zijn ook rustige plekken te vinden.. Femke rijdt en Ellen belooft dat ze een helm opzet ;)
En dan zijn we van plan om volgend weekend weer naar Weh te gaan! Oleh!

Verder hebben we ook weer wat foto`tjes op de site staan! Want jullie zijn vast heel benieuwd naar ons gezellige knusse kamertje! (Voor de mensen van KSU groep: Het was wel even wennen hoor zonder jullie! Rustig opeens in het guesthouse..en pizzahouse!)
Maar we merken dat we nu wat meer contact hebben met de andere mensen die hier verblijven. De meeste mensen werken in de hulpverlening en verblijven dan in het Yellow House. Gister zijn we met twee mensen van het guesthouse uit eten geweest..hebben een lekker Italiaans restaurantje ontdekt in de stad, het is vrij luxe en eigenlijk komen er alleen maar Europeanen. Je kunt er aan de wijn, bier, rum, coctails..dus dat is al bijzonder voor aceh!

Goed..iedereen weer op de hoogte na dit lange verhaal! De volgende keer ein-de-lijk een update geschreven door Femke!! :)

Adios!