Eindelijk dan een bericht!!

En dan is hier eindelijk het bericht dat we maandagavond zijn aangekomen in Atjeh!

We zitten nu (op onze blote voeten! met moskeegezang op de achtergrond..) in een internetcafe waarvan zowaar het internet het doet! Dit bleek niet overal makkelijk te zijn. We vinden het best wennen hier aan de andere kant van de wereld! maar natuuurlijk redden wij ons wel! we zitten met ons guesthouse wat afgelegen van de drukke stad banda aceh waar de toeterende brommers, busjes, stinkende uitlaatgassen en vismarkten je om de oren vliegen! Er zijn in de stad niet echt winkeltjes of gezellige eet/uitgaans gelegenheden dus dat is best jammer. We hebben wel een telefoontje en nieuwe simkaart aangschaft wat in een van de duizend nokiazaakjes kan! Dus wij kunnen voor maar zes cent (!) smsen naar nederland!

We hebben een presentatie gehad van iemand die werkt voor Oxfam Education International, die ons vertelde over de tsunami, de opgebouwde scholen en over wat zij doen voor atjeh. De eerste twee scholen hebben we nu bezocht en vandaag hebben we samen rekenworkshops gegeven op een school! Het ging goed..maar niks ging zoasl wij hadden voorbereid! gewoon improviseren en dus doen. De workshops waren eigenlijk speciaal voor de leerkachten maar zij verwachtte weer dat we de kinderen gingen ' bezighouden'! Dus uiteindelijk spelletjes als domino, memory, getallenlijn en watjes blazen en meten gedaan! We hadden een tolk (studenten engels) die gelijk van engels naar bahasa indonesia vertaalde.
We vinden het wel erg indrukwekkend te zien wat de tsunami heeft aangericht en dat dus van bijna alle scholen meer dan de helft van de kinderen en leerkrachten is overleden, vermist. Je ziet ook nog goed dat ze druk zijn met opbouwen. De scholen staan weer, hele mooie gebouwen trouwens, maar eromheen zie je de verwoesting goed. Een leerkracht op de school liet ons duidelijk blijken dat ze blij is met onze hulp en ze hoopt dat we veel willen doen op hun school! Er is echt veel behoefte aan rekenspelletjes en wat ook wel bijzonder was..een leerkracht vroeg aan ons of we misschien een keer een workshop konden geven hoe je eigenlijk les moet geven!..
De kindjes zijn wel heel enthousiast en hebben wel interesse in ons! blanke mensen vinden ze hier wel erg bijzonder..

We hebben nu doordat we met een groep zijn prive busjes (labi labi!zo noemen ze de busjes) we moeten maar even zien hoe we dat allemaal gaan doen als we straks alleen zijn..maar het zou wel goed komen!

Dit was het even voor nu want de labi labi staat al weer klaar!

veel liefs!